ΥΠΑΙΤΙΟΤΗΤΑ ΚΑΙ ΑΝΤΙΚΕΙΜΕΝΙΚΟΣ ΚΛΟΝΙΣΜΟΣ ΓΑΜΟΥ– ΣΥΝΕΠΙΜΕΛΕΙΑ ΣΤΑ ΘΕΜΑΤΑ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗΣ

Η υπ΄αριθμ. 7924/2023 απόφαση του Μονομελούς Πρωτοδικείου Αθηνών δικαίωσε τον εντολέα μας, μη καταλογίζοντάς του υπαιτιότητα για το διαζύγιο, απέρριψε την αγωγή διαζυγίου εις βάρος του και κατέληξε ότι η έγγαμη σχέση των διαδίκων έχει κλονισθεί τόσο ισχυρά από λόγους που αφορούν στο πρόσωπο και των δύο, ώστε βάσιμα η εξακολούθησή της να είναι αφόρητη. Επιπλέον, έκρινε ότι για τα θέματα εκπαίδευσης, διοίκησης περιουσίας και εκπροσώπησης των τέκνων θα πρέπει να αποφασίζουν από κοινού οι γονείς (συνεπιμέλεια).

Συγκεκριμένα, κρίθηκε ότι «Κατά το άρθρο 1439 παρ.1 ΑΚ, καθένας από τους συζύγους μπορεί να ζητήσει διαζύγιο, όταν οι μεταξύ τους σχέσεις έχουν κλονισθεί τόσο ισχυρά από λόγο που αφορά στο πρόσωπο του εναγομένου ή και των δυο συζύγων, ώστε βάσιμα η εξακολούθηση της έγγαμης σχέσης του να είναι αφόρητη για τον ενάγοντα. Με τη διάταξη αυτή καθιερώνεται ως λόγος διαζυγίου ο αντικειμενικός κλονισμός της έγγαμης σχέσης χωρίς να απαιτείται το στοιχείο της υπαιτιότητας για να δύναται να ζητηθεί το διαζύγιο (ΜΕφΠατρ 195/2020, ΜΕφ Αιγ 111/2019, Νόμος). Το ότι για τη λύση του γάμου είναι πλέον αδιάφορο αν ο κλονισμός οφείλεται σε υπαίτιο ή ανυπαίτιο κλονιστικό γεγονός σημαίνει ότι στη δίκη του διαζυγίου δεν δικαιολογείται σε καμιά πλευρά έννομο συμφέρον για την έρευνα της υπαιτιότητας, το δεδικασμένο της διαπλαστικής απόφασης του διαζυγίου δεν εκτείνεται σε ζητήματα υπαιτιότητας σε καμιά περίπτωση ούτε και στη δίκη διατροφής μετά το διαζύγιο όπως προβλέπει το άρθρο 1442ΑΚ, ενόψει της διάταξης του άρθρου 1444 παρ.1 ΑΚ (ΑΠ 1262/2020, ΑΠ 1568/2018, Νόμος). Ακόμη και αν η απόφαση που λύνει το γάμο καταλογίζει στον εναγόμενο πράξεις ή παραλείψεις που θα μπορούσαν να θεωρηθούν ή και χαρακτηρίζονται ως γαμικές παραβάσεις, οι αιτιολογίες αυτές εκφέρονται διηγηματικώς (ΕφΘεσ/νίκης 2500/1990, Νόμος) και δεν ασκούν καμία δυσμενή επιρροή στις έννομες σχέσεις των διαδίκων, αφού από τις αιτιολογίες αυτές, που δεν έχουν στοιχεία διατακτικού, δεν παράγεται δεδικασμένο (ΑΠ 1205/2019, ΑΠ 1471/2019, ΜΕφΠειρ 483/2020, Νόμος).

Αντικείμενο δε της δίκης διαζυγίου είναι όχι η δικαστική διάγνωση του λόγου διαζυγίου που δικαιολογεί την απαγγελία του διαζυγίου, αλλά το διαπλαστικό αποτέλεσμα της λύσης του γάμου (ΑΠ 921/2018, ΜΕφΔωδ 49/2021, Νόμος)».

Περαιτέρω, το δικαστήριο έκρινε ότι «σε περίπτωση διακοπής της συμβίωσης των συζύγων ή διαζυγίου (άρθρο 1513ΑΚ ) το Δικαστήριο, εφόσον η από κοινού άσκηση της γονικής μέριμνας δεν είναι δυνατή ή προς το συμφέρον του τέκνου, μπορεί να την αναθέσει σε ένα γονέα, ή να την αναθέσει σε τρίτο ή τέλος να την κατανείμει μεταξύ των γονέων, πάντοτε, όμως, με γνώμονα το βέλτιστο συμφέρον του ανήλικου τέκνου και χωρίς να δεσμεύεται από συμφωνίες των γονέων που δε βρίσκονται σε αρμονία με το συμφέρον του, ακόμα και όταν γίνονται στα πλαίσια της συμβιβαστικής επίλυσης κατά το άρθρο 611 ΚΠολΔ, τις οποίες όμως πρέπει να λάβει υπόψη του. Η κατανομή αυτή μπορεί να γίνει με λειτουργικό κριτήριο και να αφορά ορισμένες μόνο από τις εξουσίες της γονικής μέριμνας (λειτουργική κατανομή). Τρόπος (λειτουργικής) κατανομής συνιστά η ανάθεση ορισμένων λειτουργιών της (π.χ. επιμέλεια) στον ένα γονέα και των υπολοίπων (διοίκηση, περιουσία, εκπροσώπηση) στον άλλο ή στην από κοινού άσκηση. Στο πλαίσιο της λειτουργικής κατανομής το Δικαστήριο μπορεί να κατανείμει μεταξύ των γονέων μόνο ορισμένες πτυχές της επιμέλειας του προσώπου του παιδιού (λ.χ. σχολική επίβλεψη, θέματα υγείας, εκπαίδευσης, δραστηριοτήτων).

Εξάλλου, πρέπει να σημειωθεί ότι η κατ' αρχήν θέση είναι ότι παιδί πρέπει να μεγαλώνει και με την παρουσία και τη φροντίδα και των δύο γονέων του, σε συνάρτηση όμως πάντα με το συγκεκριμένο κάθε φορά συμφέρον του το οποίο μπορεί σε ορισμένη περίπτωση να επιβάλει αποκλίσεις.

Η παραδοχή αυτή είναι σύμφωνη με το διεθνές πλαίσιο προστασίας των δικαιωμάτων του παιδιού, απέχει όμως πολύ από μια μηχανιστική και αυθαίρετη χρονική «ισότητα».

Με βάση τα ανωτέρω, το Δικαστήριο προχώρησε στη λειτουργική κατανομή της επιμέλειας, ορίζοντας ότι για τα θέματα εκπαίδευσης των τέκνων θα αποφασίζουν από κοινού οι γονείς και ως προς τις λοιπές εκφάνσεις της άσκησης του δικαιώματος της γονικής μέριμνας (διοίκηση περιουσίας, εκπροσώπηση δικαστική ή εξώδικη), αυτές πρέπει να ασκούνται από κοινού από αμφότερους τους γονείς, αφενός, για να μην αποξενωθούν πλήρως τα ανήλικα από την πατρική μέριμνα και αφετέρου, για να συμμετέχει ο πατέρας στις σημαντικές αποφάσεις της ζωής τους.

Για περισσότερες πληροφορίες, επικοινωνήστε μαζί μας

τηλεφωνικά (+30) 210 64 22 550

ή μέσω της πλατφόρμας: https://www.karakasilioti.com/κλειστε-ραντεβου

Ακολουθεί το κείμενο της απόφασης:

ΜΠΡΑΘ 7924:2023 ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΚΟ.pdf

Λήψη PDF • 173KB