Με την 11718/2023 απόφαση του Μονομελούς Πρωτοδικείου Αθηνών (τμήμα εμπραγμάτου) δικαιώθηκαν και πάλι εντολείς μας έναντι εργολάβου, του οποίου η αγωγή απορρίφθηκε, καθώς αποδείξαμε ότι οι εντολείς μας είναι οι πραγματικοί δικαιούχοι των αποθηκών.
Η 5η κατά σειρά επιτυχής έκβαση του δικαστικού αγώνα εντολέων μας, ενοίκων πολυκατοικίας, κατά των οποίων ο εργολάβος άσκησε αγωγές, διεκδικώντας τις αποθήκες υπογείου, ισχυριζόμενος ότι είναι κύριος αυτών.
Εν προκειμένω, το Δικαστήριο έκρινε τις προσκομισθείσες από εμάς ένορκες βεβαιώσεις «περισσότερο αξιόπιστες καθώς έχουν δοθεί και από ανθρώπους που είτε κατοικούν στην ίδια ως άνω πολυκατοικία και έχουν προσωπική αντίληψη για το ποιος ασκούσε πράξεις νομής στις ως άνω αποθήκες από το έτος 1990 και εντεύθεν είτε επισκέπτονται συχνά αυτή λόγω των οικογενειακών και φιλικών σχέσεων με τους ενοίκους».
Αντιθέτως, καμία από τις επικαλούμενες στην αγωγή πράξεις νομής του αντιδίκου μας δεν αποδείχθηκε, ο οποίος το μόνο που έπραττε ήταν να δηλώνει στην εφορία την κυριότητα της αποθήκης και το έτος 2015 να στραφεί δικαστικά εναντίον των οικοπεδούχων για να αναγνωριστεί η κυριότητά του επί των έξι αποθηκών και να διορθωθεί η πρώτη εγγραφή στα Κτηματολογικά Βιβλία του Κτηματολογικού Γραφείου Ζωγράφου. Το δεδικασμένο της τελεσίδικης όμως αυτής απόφασης δε δεσμεύει και τους εναγομένους καθώς αυτοί δεν ήταν διάδικοι στη δίκη επί της οποίας εκδόθηκε (ΜΠΡοδ 157/2019, ΤΝΠ Νόμος).
Το Δικαστήριο απορρίπτοντας την αγωγή του εργολάβου, διατύπωσε ρητά ότι «Ο ενάγων εκμεταλλευόμενος το γεγονός ότι για τη μεταβίβαση των αποθηκών δεν έλαβε χώρα συμβολαιογραφικό έγγραφο θέλησε να τις ιδιοποιηθεί και γι' αυτό τις δήλωνε στην εφορία ως δικές του και επιδίωξε και τη σχετική εγγραφή στο Κτηματολόγιο στρεφόμενος αποκλειστικά κατά των οικοπεδούχων και όχι κατά αυτών που πραγματικά ασκούσαν τη νομή στα επίδικα ακίνητα. Δεν είναι άλλωστε τυχαίο το γεγονός ότι ο ενάγων την ίδια χρονική περίοδο (Σεπτέμβριος 2021) άσκησε πανομοιότυπες με την υπό κρίση αγωγές κατά και των λοιπών ιδιοκτητών των διαμερισμάτων της ως άνω πολυκατοικίας ζητώντας να αναγνωριστεί ο ίδιος κύριος των λοιπών αποθηκών και να του αποδοθούν αυτές. Μάλιστα σε όλες αυτές τις αγωγές ισχυρίζεται ότι οι σε αυτές εναγόμενοι τον απέβαλαν την 1/9/2016 χωρίς δικαίωμα και χωρίς την έγκρισή του παράνομα καταλαμβάνοντας τις αποθήκες του, βγάζοντας έξω από τις αποθήκες και αποθέτοντας επί του κοινοχρήστου χώρου του υπογείου τα εντός των αποθηκών πράγματά του (οικοδομικά υλικά και εργαλεία). Επικαλείται δηλαδή και για τους λοιπούς ιδιοκτήτες των διαμερισμάτων τα ίδια ακριβώς πραγματικά περιστατικά με αυτά που επικαλείται και στην κρινόμενη αγωγή κατά των εδώ εναγομένων. Η άσκηση δε των αγωγών αυτών καταρρίπτει και τον ισχυρισμό του ενάγοντος ότι οι λοιποί ιδιοκτήτες των διαμερισμάτων της πολυκατοικίας τον αναγνώριζαν ως κύριο των επίδικων αποθηκών. Συνοψίζοντας, δεν αποδείχθηκε ότι ο ενάγων ασκούσε φυσική εξουσία με διάνοια κυρίου επί των επιδίκων για μια συναπτή 20ετία και επομένως δεν κατέστη κύριος αυτών με έκτακτη χρησικτησία».
Περαιτέρω, κρίθηκε, ότι μόνη η υποβολή δηλώσεων ενώπιον των φορολογικών αρχών και των επιτροπών κατά την κτηματογράφηση στο πλαίσιο του Εθνικού Κτηματολογίου δεν αποτελεί πράξη νομής αν αυτή δε συνδυάζεται, όπως εν προκειμένω δε συνδυάζεται, και με άλλες πράξεις νομής (ΑΠ 1079/2019, ΑΠ 658/2016, ΤΝΠ Νόμος).
Τέλος, το Δικαστήριο δεν έλαβε υπόψην ένορκη βεβαίωση του αντιδίκου λόγω μη εμπρόθεσμης κλήτευσης και συγκεκριμένα λόγω μη ολοκλήρωσης των διατυπώσεων θυροκόλλησης (παράδοση στο αστυνομικό τμήμα, αποστολή συστημένου) πριν από 2 τουλάχιστον εργάσιμες ημέρες από τη λήψη της ένορκης βεβαίωσης.
Για περισσότερες πληροφορίες, επικοινωνήστε μαζί μας
τηλεφωνικά (+30) 210 64 22 550
ή μέσω της πλατφόρμας: https://www.karakasilioti.com/κλειστε-ραντεβου
Ακολουθεί το κείμενο της απόφασης:
Comments